Ցուցահանդես-վաճառքում կգտնեք Աշխատարանների ընթացքում ստեղծված արտադրանքներ, որոնք լավ նվեր կարող են լինել ամանորին` տոնին հատուկ փաթեթավորմամբ։Ծրագիրն իրականացվել է «Սեբաստացիներ» կրթական հիմնադրամի կողմից «Աջակցություն քաղաքացիական հասարակությանը՝ հանուն բարեփոխումների վրա ներգործության» ծրագրի շրջանակում։ «Աջակցություն քաղաքացիական հասարակությանը՝ հանուն բարեփոխումների վրա ներգործության» ծրագիրն իրականացվում է Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի կողմից Շվեդիայի միջազգային զարգացման գործակալության, Սիդայի աջակցությամբ։
Վճռական գործողությունների փուլ է մտնում «Դար» հիմնադրամի «Գագարին» պայմանական անուն ունեցող նախագիծը․․․ Հայտնի Արսեն Աղաջանյանն այնքա՜ն նվիրում-շնորհք-ջանք է դնում, այնպես է համախմբում, որ Բլեյան դպրոցը, գործի կարևորության գիտակցումով, իհարկե, նախագծի գործընկերն է․․․ Սեբաստացի Սոֆի Առաքելյանը Հայաստանը բացահայտելու այսպիսի հնարավորությունների կարևորումը նկատի ունի․․․ վերջին իրադարձություններից հետո․․․
Մենք սիրով ընդունեցինք «Դար» հիմնադրամի հիմնադիր Արսեն Աղաջանյանի առաջարկը՝ մարտի վերջի – ապրիլի սկզբի օրերին մեկ օր կրթահամալիրի Բանգլադեշում «Գագարին» նախագծի կազմակերպիչների, նախագծում ընդգրկված բնակավայրերի կրթության-մշակույթի գործի ներկայացուցիչների համար ճանաչողական հավաք անցկացնելու․․․ Կրթահամալիրի յոթ հոմանիշները-որակները կարդացեք այս հղումով։ Մենք խոսում ենք Երևանի բնակելի արվարձան Բանգլադեշի քար ու քռի մեջ սովորական մարդկանցով ու սովորական երեխաների հետ ստեղծած մանկավարժության-միջավայրի մասին․․․ երբ սովորողին ոչ թե մենք ենք ընտրում, այլ սովորողը, ծնողը-ընտանիքը համալրում են սեբաստացիների շարքերը անշտապ, տեղեկացված, ապրելով՝ ճամբարով, համակեցությամբ․․․ Մենք անդավաճան-հավատարիմ ենք հանրային դպրոց ստեղծելու մասին մեր 1988-1989թթ կանոնադրական սկզբունքներին․․․
Ամենամյա հունվարյան, հունիսյան ուսումնական ամբողջական նախագծային-ստուգատեսային ճամբարային կազմակերպում, առաջին, երրորդ շրջաններում՝ ամենուրբաթյա ուսումնական առավոտյան ժամերգություններ «Սուրբ Երրորդություն» եկեղեցում, տոնախմբություններ մարմարյա սրահում՝ 15․15․․․ Անհատականացվա՞ծ եք ուզում՝ յուրաքանչյուր սեբաստացու համար երկարօրյա բաց ճամբարներ (այսօրվա դրությամբ 735 տարատարիք սեբաստացի), այսօրվա օրինակո՞վ եք ուզում՝ հարավարևմտյան ֆիլհարմոնիկի այսպիսի ելույթ, ուսումնական-շաբաթական օրացույցո՞վ եք ուզում՝ շաբաթից շաբաթ սեբաստացի աշխարհի չորս կողմով իրար փոխանցվող, Երևանից Եղեգիսի կիրճ ու Շիրակի դաշտեր տարածվող Տյառընդառաջի խարույկի բոցկլտումներ… գունեղ-համեղ ուրախության ճիչեր։
Այս ամենի մեջ անհնար է չտեսնել օժտվածության զարգացման բաց համակարգի, համալիր-դպրոցի հեղինակային մանկավարժությամբ զրոյից ստեղծված ուսումնական կենտրոնները՝ Վիգեն Ավետիսի քանդակի դպրոցը, Երաժշտության և ծեսերի դպրոցը, Բազմամարտի դպրոցը, Մարզական խաղերի և շախմատի դպրոցը, Ուսումնական ագարակը, Արատեսի դպրական կենտրոնը, Խաղողի և գինու դպրոցը, Մեդիագրադարանը, Մանկավարժության կենտրոնը, որոնք ոչ միայն գործում են անարգել, անխտիր, այլև ստեղծում են ուսումնական մի միջավայր, երբ ամեն սեբաստացի՝ բացի պարտադիր անգլերեն-ռուսերեն-թուրքերեն-վրացերեն-պարսկերեն-իտալերեն-ֆրանսերեն-իսպաներեն-գերմաներեն լեզուների ուսումնական պարապմունքներից, ունի իր ընտրությամբ մարզաձևի՝ մարմնամարզության, հեծանվավարության, սուսերամարտի, հրաձգության, ֆուտբոլի, վոլեյբոլի, ձեռքի գնդակի, բասկետբոլի, սեղանի թենիսի, եռամարտի, լողի, տեխնոլոգիական՝ նկարչության, գունանկարի-գծանկարի-կոմպոզիցիայի, քանդակի (բոլոր ձևերով-նյութերով), առանձին՝ խեցեգործության, ոսկերչության, հիմա նաև՝ թանկարժեք ու կիսաթանկարժեք քարերի մշակման, վաղը՝ մետաղի գեղարվեստական մշակման (դարբնագործություն), մետաղագործության, կարուձևի, կտորի-թելի գեղարվեստական մշակման ուսումնական պարապմունքներ․․․ Հնարավոր չէ սպառելը՝ երաժշտություն-պարի-շարժումի ավելացող ձևերով, իր ընտրությամբ՝ երաժշտական գործիքներով հանրակրթություն, իր ընտրությամբ՝ լրացուցիչ ու պարտադիր հանրակրթական, ընկերային կյանք, ընտանիքից բերել-ընտանիք տանել, սովորող, թե ուսուցիչ, ծանոթ-անծանոթ, բաց, ինքնակարգավորվող, միայն անհատական պլանով կարգապահ-հավեսով աշխատանքի տրվող․․․ Չսպառեցի։ Ավելացրեք նաև թվային արվեստի աշխարհը մեր, սովորել-սովորեցնող նախագծով ինֆորմացիոն տեխնոլոգիաների և ինժեներական-արհեստագործական կարողությունների փոխանցումը։
Այո, կասկածները խորացրի, բայց այսպիսին է այսօր-հիմա Բլեյան դպրոցը, որի ցանցային կազմակերպումը ուսումնական օրացույց է բերված և դառնում է սեբաստացի կրթական համայնք ձևավորող գլխավոր գործոն ու համայնքային աշխատանք… Եվ այսպիսի՝ ցանկացած եվրոպական երկրի ու միջազգային կառույցի պատիվ բերող ամենամյա դրամաշնորհի հատկացումը, այս տարի՝ 126,38 մլն դրամ՝ նախակրթարանային 440 սանի, հեղինակային մանկավարժության միջավայրում լրացուցիչ կրթության՝ 3000 սան-սովորողով ու անհաշվելի թվով շահառուով, 5-18 տարեկան 2633 սովորողի, մասնագիտական ուսուցման 300-ի չափ ուսանողի համար ծրագրերի մշակման-կազմակերպման-տարածման բաց միջավայրի համար, արդեն երրորդ տարին է՝ դարձել է նոր իշխանության համար ռուբիկոնի նման մի բան… Հա, էդ մենք ենք օգնում մեր հիմնադիր ՀՀ կառավարությանը, թույլ չենք տալիս, որ զրկվի այդ դրամաշնորհով հայաստանյան բաց հասարակության լինելիության համար սկզբունքային նշանակություն ունեցող հանրային դպրոցից… Մեր համեստ-աշխատավոր աշխատող մեծահասակների համայնքը մեր մանկավարժության, մեր կրթական աշխարհի ստեղծման իր ամենօրյա ջանքերից բացի, համավարակային, ետպատերազմական այս շրջանում իր անհատական դրամական մասնակցությունը՝ պետական հաշվապահական հաշվառմանը տրվող, հասցնում է 501 մլն դրամի… Տեսեք, իրար կողքի դրեք. էս՝ պետական դրամաշնորհի ձևով տրվող ամենամյա 126 մլն դրամը, էս՝ սեբաստացի կրթական համայնքի կողմից ծառայությունների համար աջակցության 501 մլն դրամը… Տպավորվեք, ախր…
Բաց համակարգը, այ իշխանություն ու հասարակություն, որ բոլորիդ կողմից անուն ստացած բլեյան հանրային դպրոցն է՝ որպես Հայաստանի Հանրապետության բրենդ ներկայացող, կայացած մոդել է նաև իր ֆինանսական կազմակերպմամբ: Էս ասում եմ, ու շարքն էլ դրան է ուղղված՝ դրա ցանցային տարածման համար… Թե չէ՝ մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ է…
Ի՛նչ եղավ երեկ երեկոյան կրթահամալիրի խորհրդի նիստում․․․ Աշոտ և Տաթև Բլեյանների ներկայությամբ Բլեյան դպրոցի տնօրեն ընտրվեց Սուսան Մարկոսյանը․․․ Մի տեսակ ինքնըստինքյան ստացվեց, բայց ինչպես կասեր իտալացի մանկագիր, «Ստեղծագործական երևակայության քերականության» անմահ տետրակի հեղինակ Ջանի Ռոդարին, ամեն այսպիսի «չնչին բանի» ետևում որքա՜ն աշխատանք կա․․․ Մենք սկսում ենք փոխանցել մեկմեկու հեղինակային-հանրային դպրոցի ղեկը՝ մնալով պատասխանատու հեղինակային մանկավարժության որպիսության համար․․․ Հավատում եմ, ցանկանում եմ, կաջակցեմ, որ մեր Սուսանը հաջողակ-հիշվող-կարևոր լինի իր այս գործում ևս՝ անցկացնելով երկու, երեք, հա՜-հա՜, չորս, բայց ոչ երբեք աշխատանքային պայմանագրով-օրենքով նախատեսված հինգ տարի, խթանելով-ուղղորդելով իրեն բնորոշ խելքով-մարդասիրությամբ-շնորհքով Բլեյան դպրոցի, նրա տարածման բաց ցանցի, հեղինակային մանկավարժության դինամիկ զարգացումը, այնպես որ Երևանում ու նրանից դուրս, Հայաստանում ու էլի էն կողմ, նորանոր մարդիկ ճաշակեն մեր մանկավարժությամբ միասին ապրելու քաղցրությունը՝ թե՛ որպես սովորողներ, կրտսերներ, թե՛ որպես ավագներ՝ ծնողներ, ուսուցիչներ, բարեկամներ․․․
Հալալ է մեր հեղինակային մանկավարժությանը. փետրվարին այս երեքն էլ իրավակազմակերպական ձևակերպում-փաստեր կդառնան-կվկայագրվեն․․․ ինչպես տրամադրված ենք, ջանքեր ենք գործադրում, մոտ ենք «Բլեյան դպրոց» պատմական անունով հասարակական կազմակերպության գրանցմանը փետրվարին․․․ Աճում ենք – զորանում – ինքնավար – ինքնուրույն հասուն դառնում, որպես կրթական համայնք՝ տանը, դպրոցում․․․
Սեպտեմբերի 29-ից բնահան եղած արցախցիներին ընդունեց նաև «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրը իր դպրոցի կացարաններում, Հյուսիսային դպրոցում ուսումնառության մեջ ներառեց 25 սովորողի՝ կազմակերպելով նրանց տեղափոխումը, սնունդը։
Քաղաքային դպրոցներում ընդհատվեցին ուսումնական պարապմունքները, իսկ կրթահամալիրում սկսվեց Արցախ-Հայաստան համակեցության ճամբարը։
Կրթական համայքը՝ սովորող-ծնող, հանդես եկավ իր հոգատար լինելու հայտով։ Բնահան եղած արցախցիների, կրթության կազմակերպման իրացման սովորողների թիվը օր-օրի ավելանում էր: Ձևավորվեց մի մեծ, հոգատար ընտանիք:
Իսկ հիմա, երբ արդեն հնարավորություն կա Արցախ վերադառնալու, բազմաթիվ երեխաներ, իրենց ընտանիքներով մեկնում են հայրենի բնօրրան՝ իրենց հետ տանելով Հայաստանի ընկերների սերն ու ջերմությունը:
